لبخندهای عمیق

شیشه عطرم رو از سمت درش گرفتم و بلند کردم. در جُدا شد و شیشه توی هوا معلق شد. صدای جیغ زدنم و واکنش فوق فوق فوق سریع منی که ایستاده بودم برای نجات دادن شیشه‌ از فاصله‌ی ده سانتی با سرامیک حقیقتا شاهکار بود! نمی‌خوام تصور کنم اگر با سرامیک برخورد می‌کرد چه فاجعه‌ی خوشبویی رخ می‌داد ولی می‌دونم که این روزها شکستن شیشه‌ی عطر هم می‌تونه من رو تبدیل به چند کیلو غم کنه..

به هوش باش که با مردم تندخو، مدارا قوی‌ترین حربه‌ی پیکار است و سیلاب خروشان در آغوش اقیانوس، آرام گیرد.

من از نظر فیزیکی اینجام، توی اتاقی که با سبک ایرانی و شرقی چیده شده و ظهرا آفتاب روی قالی سیستانی و تابلوی خط شعر مولانا دلبری می‌کنه؛ توی رویام هم درحال قدم زدن در کاخ سلطنتی هستم، در حالی که تاج "گره عشق کمبریج" مورد علاقه‌ام رو روی سر دارم و از دیدن اون‌ همه تجملاتِ بابِ میلم لذت می‌برم. در واقع جفتش برام دلچسبه. یکیش رو هر روز زندگی می‌کنم و هویتم هست و برام دوست داشتنی؛ یکیش رو هم رویا می‌بینم و از دیدن عکسا و ویدیوهاش حظ بصر!