لبخندهای عمیق

شیشه عطرم رو از سمت درش گرفتم و بلند کردم. در جُدا شد و شیشه توی هوا معلق شد. صدای جیغ زدنم و واکنش فوق فوق فوق سریع منی که ایستاده بودم برای نجات دادن شیشه‌ از فاصله‌ی ده سانتی با سرامیک حقیقتا شاهکار بود! نمی‌خوام تصور کنم اگر با سرامیک برخورد می‌کرد چه فاجعه‌ی خوشبویی رخ می‌داد ولی می‌دونم که این روزها شکستن شیشه‌ی عطر هم می‌تونه من رو تبدیل به چند کیلو غم کنه..