لبخندهای عمیق

چند قطره باران میریزه روی صورتم، حس خوبی دارم آستین مانتوم رو محکم میگیرم، سرعت قدمامو کم می‌کنم، نمی‌خوام صدای کسی رو بشنوم، نمیخوام جواب کسی رو بدم؛ تمام حوصلم رو جمع میکنم برای خودم و باران، "من به تمام چتر‌های دنیا نامحرمم"
.
.
+گاهی به طنز یا شوخی چیزهایی نوشته می‌شود که نه جزو منطق نویسنده است و نه اعتقادش. صرفا طنز است و شوخی. گاهی هم تمرین نویسندگی. پس تهمت نزنیم.‌ قضاوت نکنیم. در عوض کمی‌طناز باشیم و شوخی را رو هوا بگیریم! کمی‌حوصله کنیم. به حاشیه نرویم و برای اثبات عقاید به نظر ما "اشتباه" ِ نویسنده خودمان را به زحمت نیندازیم‌. وبلاگ است و بس!